Venus 2-5-'22

 Tegenover de zon -waar ik zoveel liefde voor voel- wordt altijd de maan geplaatst, al een tegengestelde krachtbron. De maan, die een creatie is om dit matrix model succesvol te laten zijn en draaiende te houden. En hoewel de natuur en de mensen volledig (onbewust) bewegen met de maan, vraag ik me af hoe we ons zelf los kunnen koppelen van dit maan simulatie programma. 

Zoals ik het zie, zijn er verschillende ingangen die kunnen helpen als uitgang. En één daarvan is Venus. Venus als morgenster, het heldere licht waarmee de dag start. 

De maan die voor venus werd geplaatst, is geprogrammeerd met een aantal dezelfde eigenschappen als Venus vanuit het matrix model heeft. Eigenschappen van waaruit onze fysieke huidige lichamen automatisch reageren. De maan die venus 'overruled' en ons heeft laten meeslepen in vrouwelijke drama's die nu worden toegekend aan venus.  Venus, het veld wat is gekopieerd en gewijzigd, in het maanprogramma. 

Wanneer we onze focus op Venus hebben in haar broncoderingen, wanneer we emoties ervaren, hormonale schommelingen ervaren,  e.d. zal je lichaam zich op cellulair niveau gaan aanpassen, omdat de aansturing vanuit het maanveld in ieder geval minder sterk wordt. 

Voor mij zijn sterren en planeten in de basis velden die specifieke bron informatie bevatten.

De afgelopen week heb ik een aantal keer Venus bezocht. Ook voor mezelf om meer feeling te krijgen met het venus-veld, vanuit haar bron coderingen. Nog meer dan voor mannen, is de overlapping en daarmee vertroebeling vanuit het maan programma voelbaar voor vrouwen. 

Wanneer ik naar een plek reis, is mijn startpunt altijd mijn bron beginpunt en van daaruit het Sirius veld, wat voor mij een thuisbasis in mezelf is. Dus niet de uitdrukkingsvormen; werelden, maar vanuit het basisveld. Dit vertrekpunt zal voor iedereen anders zijn. Maar voor een reis naar een ster of planeet is het altijd de meest veilige weg om vanuit een basispunt in jezelf te starten. En daar ook weer naartoe terug te keren als afsluiting van je reis, om van daaruit geheel in je lichaam te 'landen'.

Ik koos ervoor om Venus te bezoeken in haar gelaagdheden, uitdrukkingsvormen. 

Toen ik Venus binnen kwam, dus niet het veld maar een manifestatie vorm, voelde ik een bedrukte energie. Het was er donker en ik zag er verschillende kleine piramiden. Ik wist dat dit een matrix model was en voelde dat ik niet in deze uitdrukkingsvorm wilde verblijven en koos er voor om daar doorheen te 'breken'. Achter deze sluier bevindt zich een manifestatie vanuit het bronveld van Venus. Direct wordt je omarmd door een warme welkome energie. De lichtval is niet uit te leggen, omdat het anders is dan op de huidige aarde. Maar het is helder geelachtig. Minder goud en fel dan op de zon. De natuur doet me lichtelijk denken aan het prachtigste prairie landschap in Amerika. Mijn aandacht wordt getrokken door een 'gebouw' wat een huis is. Het staat in de lucht. Niet zo ver boven de grond en het is bolvormig en spits aan de bovenkant. Een soort dikke druppelvorm. In de welkome energie ga ik naar binnen. De wanden zijn gemaakt van bijzonder materiaal. In mijn bewondering zie ik hoe het ontstaan is, vanuit rechtstreekse bewuste 'licht' projectie van de bewoners. Het is tevens bekleed als een soort gezellig 'behang' met een soort organisch boomachtig materiaal. Het is gezellig binnen. De bewoners hebben duidelijk ook behoefte aan een huiselijk plekje. Ik vraag me af waar de bewoners eigenlijk zijn en direct projecteert zich een mannelijke Venusiaan. Hij zegt niks, en gaat zitten ij een soort stoel, maar in zijn energie straalt hij meer warmte en woorden uit dan hier op aarde mogelijk is. Daarna komt zijn vrouwelijke partner binnen. Net als hij lang en slank. Met een lang relatief groot hoofd. Redelijk menselijk, met schuine grote lange ogen. Ze zijn heel vriendelijk en met hen ga ik naar buiten. Ik loop van een soort pad in de lucht naar de prairie achtige grond. Wanneer ik omhoog kijk zie ik prachtige werelden. Hier is de rechtstreekse toegang tot andere uitdrukkingsvormen van werelden. Er zijn portalen, lange doorzichtige kokerachtige, waarmee je direct een andere wereld kan betreden. Het zijn geen gelaagde parallele werelden, maar directe bron-uitdrukkingsvormen. Ik vraag me af waarom er portalen zijn als de wezens zich kunnen teleporteren. Beide manieren gebruiken de wezens hier om te reizen. De portalen meestal voor reizen naar werelden buiten Venus.

Een prachtige soort gigantische brede boom-wereld zie ik het dichtstbij in 'de lucht'. Ik stap in een portaal om vanuit mijn intentie direct die wereleden binnen te stappen. Het is hier uiterst groen. Ik realiseer me dat ik voor deze reis dit portaal niet nodig had, omdat mijn intentie genoeg was. Maar wat is het hier prachtig. Een groen wereldje bestaande uit een gigantische boom. In de coderingen die ik lees, weet en voel ik dat dit een krachtplek is. Wanneer ik goed naar deze boom kijk, zie ik goudachtig licht, vloeibaar en vast, wat door deze boom stroomt en ook aan de buitenkant bekleedt. Het geeft prachtige fonkelingen op de groene bladeren. Er leven ook wezens in, die ik vluchtig zag. Ze leken op dieren, maar in een andere energie dan hoe we ze hier op Aarde kennen. Ze zijn hoeders, helpers van dit bijzondere krachtveld. Om de boom heen bevindt zich een doorzichtige glazen koepel/ bol. Dit wereldje is dus afgesloten, maar het is een bijzondere doorlaatbaar materiaal. Wanneer ik door de koepel heen kijk, zie ik in een zeer korte tijd de wereld die ik als prairie achtig omschreef, veranderen. Er vindt een invasie plaats, zoals ik het mij herinner vanuit Lemuria. De (mechanische) wezens die komen, vallen met een bruutheid binnen, waar de vredelievende Venusianen niet tegen opgewassen zijn. Het gebeurt voor hen onverwacht. In een zeer korte tijd trekt er een enorme donkerheid over de mooie 'prairie' wereld heen. Als een matrix bestaande uit een soort wolk-koepel. De boomwereld waar ik me bevindt is goed beschermd door de aanwezige doorzichtige eigen bol-koepel. Ik besluit mijn reis te eindigen omdat de energie best intens is en ik mijn avond verder wil ontspannen. 

De volgende avond ga ik terug naar het punt waar ik gebleven was; de 'boomwereld' in de koepel. Alleen... De koepel heeft aan kracht verloren. Ik voel dat ik kan helpen door de boom en haar hoeders te herinneren aan 'haar' kracht. De boom blijkt gevoelig voor de donkere wereld om haar heen. Ik besef me goed dat ik naar het verleden kijk van hoe de prairiewereld verviel tot de donkere wereld met de piramiden waar ik Venus binnen kwam. Ook besef ik me dat dit ook weer slechts een uitdrukkingsvorm is binnen dit matrix model. Met mijn weten en kracht besluit ik met boom-wereld te shiften, door dit gevallen veld heen te breken. Ik voel dat ik nu liever het bronveld van Venus ga bezoeken. En deze uitdrukkingsvorm voelt al meer oorspronkelijk. Er is hier een zeer rijke groene vegetatie en de boomwereld valt samen met deze. Ik verlaat de boom, die de koepel heeft laten oplossen en richt mij tot Venus. Want ik wil graag Venus ervaren in haar bronveld, om te voelen en weten hoe dit kan bijdragen tot mijn eigen groei en heelwording hier op Aarde. Met deze intentie begeef ik mij verder richting een prachtige goud-geel-witte gigantische bolvorm. Daar voel ik Venus. Ik word verwelkomt door een vrouwelijke Venusiaan die een afgezant is van het Venus bronveld. Ik voel haar stralende verlichtende energie als een upgrade in mezelf en we hebben contact voorbij telepathie. Ze begeleid me naar de Venus-bol. Het veld hier is niet in worden uit te drukken en ook niet qua uiterlijk. Binnenin de Venus bol zie ik goud-geel witte vloeibare vormen. Het is een plek tussen vormloos en vorm in. In mijn wens en intentie om werkelijk de bron zelf te ontmoeten, sta ik voor een stralend lichtende gedaante. Vorm- en vormloos. Het beginpunt waar de bron vorm schept. Dit punt is waar dit bronveld altijd is. Ik ken dit wezen, deze bron, heel goed en 'zij' mij ook. In de vormloosheid strek ik mijn armen uit om een vorm-vormloos 'fysieke' aanraking te ervaren. Mijn wens hierin om Venus is mezelf ten diepste te ervaren. Wat een liefdesveld en wat een krachtenveld. Ik voel me vervuld en spreek af -in mezelf- om hier vaker naar toe terug te keren. 

Wat een harmonie en balans is hier voelbaar tussen mannelijk en vrouwelijk. Onvoorwaardelijke liefde is hier sterk aanwezig. Ook in de werelden van de Venusianen. En deze onvoorwaardelijke liefde is een essentiële eigenschap van Venus als bron. Venus staat o.a. in een prachtige directe uitlijning met Andromeda en Cassiopeia, Sirius en de Pleiaden. 

Voorbij het maanprogramma is Venus voor ons daadwerkelijk een poort naar innerlijke balans en het harmonieus bewust opbouwen van- en uitlijnen van onze bron lichamen.