Ruimte innemen in je lichaam, leven vanuit je heelheid

 21-9-'22

Ruimte innemen in je lichaam;
Leven vanuit je heelheid

Wanneer ik verbinding maak in mezelf met mijn eigen ruimte, de ruimte van mijn Bron wezen van mijn eigen licht (mijn oorspronkelijke informatie) en waarin mijn ruimte overgaat in de omvattende ruimte van mijn begeleidende 'team', heb ik in mezelf toegang tot alles. Vanuit daar kan ik ieder veld betreden en ook alle antwoorden vinden op welke vraag er in mij opkomt. 
Deze ruimte is al-omvattend en niet buiten mezelf. Het mooie is dat je deze ruimte kan belichamen. Het is een onderdeel van de diepere belichaming van je wezen. Deze ruimte die ik eerder vooral vanuit mijn buik-hart gebied kon betreden en zich daar ook bevindt, betreed ik nu vanuit mijn hele lichaam. Ik heb mijn volledige lichaam kunnen innemen op dit punt, wanneer ik in mijn ruimte ben. Het omvat mijn lichaam. De grens van mijn lichaam is de grens van waaruit mijn wezen, mijn leven, mijn bron, overgaat in een ander veld. De grens is de afscheiding en kan ik als een vlies zien wat de tussenwereld is tussen levend en dood. Een membraan. Een membraan wat ondoordringbaar is vanuit mijn ingenomen ruimte voor ongenode 'gasten'. Dit membraan gaat over in de tussenruimte. De grens tussen leven en dood, eindigend in de dood waar de matrix zit ingeplugd. Je zou dat kunnen zien verbindingen van slangetjes die programma's doorpompen vanuit velden buiten jezelf. Vanuit mijn ruimte kan ik ervoor kiezen om een ander veld te betreden of te ontvangen in mijn lichaam, mijn ruimte. Dit kan ieder veld zijn. Bijvoorbeeld Arcturus, of een plek hier op Aarde, of het matrixmodel hoe dat is opgebouwd. Dus ook hoe dat membraan precies is opgebouwd en waar mijn persoonlijke inpluggingen van programma's zitten (En hoe je ze kan ontkoppelen). Vanuit jezelf heb je werkelijk toegang tot alles en in jou bevinden zich alle antwoorden. Alles bevindt zich in jezelf en ja... je bent helemaal heel en iedereen weet het eigenlijk van binnen. Het is zo. Je hoeft echt niks te doen Je bent het al. En je heelheid, je bron, dient altijd je startpunt te zijn. Alles wat jou blokkeert, disharmonieuze energie, draag je misschien op bepaalde punten mee in jezelf. Maar je bent het niet. Je hoeft je er niet mee te identificeren. Je mag het liefdevol omarmen en erkennen. Die erkenning is belangrijk. Want het heeft bestaansrecht. Alleen niet meer in jou. Omarm het, erken het en laat het liefdevol los, zendt het weg, naar de wezenskern. En wanneer je dit doet vanuit je eigen 'sacred space' in jezelf, zul je merken dat het zich daar niet eens bevindt. Je weet alleen dat je het draagt door je ervaring uit het verleden. In het Nu, is jouw ruimte, jouw lichaam, jouw ziel, alleen van jou. In deze ruimte is liefde en neem je letterlijk volledig je hele ruimte in. Daar kan niks meer inklikken, aanhaken. Jij bent compleet, Heel.
En alles wat via implantaten biologisch en mondiaal nog ingeplugd zit in onze lichamen en de programma's in stand houdt, zoals bijvoorbeeld de menstruatiecyclus, kan uiteindelijk niet meer voortbestaan in je lichaam. Simpelweg kan jij niet meer de drager zijn van iets wat niet jouw waarheid is, wat jouw lichaam niet meer kan bezetten, wanneer jouw lichaam volledig gevuld is met jouw eigen ruimte, jouw eigen Bron. Mooi eigenlijk dat je ruimte vult met ruimte.

We leefden zo lang van buiten naar binnen. De matrix was het eerste wat je zag, waarin zoveel geprojecteerd is van wat je voor waarheid aanzag. We absorbeerden het, boden er ruimte voor vanuit leegte en er leek vanuit de verdichting soms bijna niks meer buiten te bestaan. 
En nu mogen we weer van binnen (onze innerlijke ruimte) naar buiten leven. Daarmee leven we zo waarlijk mogelijk vanuit onze essentie en raken we alles buiten ons zelf aan. Gaten gaan meer er meer ontstaan in de matrix, die niet gebouwd is als Bronlicht absorbeerder of drager. We nemen onze ruimte in van binnen naar buiten. En voor dit alles hoef je niet eens nergens heen. Jij bent heel. Over-al en Al-tijd (Nu). En alles buiten jou, alles wat je met je 3D ogen bekijkt is een illusie.

Een fijne soms, dat wel. Een mooi en zeer simpel voorbeeld wat we allemaal al als kind 'leren' gaat over de sterren. Je kijkt ernaar, maar sommige sterren die je ziet, staan daar al lang niet meer. En toch zie je ze. Ik vond dat als kind altijd intrigerend. En dat wat je niet ziet (de meeste mensen althans) dat is wel aanwezig als waarheid of illusie, maar het is er wel. Als kind kon ik daar lang over nadenken. En nu nog steeds. Maar ik weet nu dat onze ogen de informatie waarnemen zoals de matrix hier geprojecteerd wordt. Onze ogen zijn daar aan gewend. Onze ogen kijken naar buiten en wanneer we ze sluiten is er de stilte waardoor de ruimte ontstaat om naar binnen te kijken. Grappig toch. De programma's worden voor een groot deel aangestuurd vanuit onze hersenen. Dat de-programmeren vraagt om een nieuwe manier van kijken, van waarnemen. Vanuit jouw ruimte van binnenuit naar buiten is dat makkelijker. Dan kom je al snel tot de conclusie dat een boek alleen een boek heet omdat het zo genoemd is door iemand en vastgelegd is als standaard die iedereen hanteert die een zelfde taal spreekt. Maar wanneer je van binnenuit naar dat woordeloze boek kijkt, zie je het veld erachter. Je ziet direct waar het over gaat, de ziel van dat wat daar opgetekend staat vanuit de bezieling van het mens. Een boom is een boom omdat het zo genoemd is, maar die naam heeft het niet nodig om zichzelf te zijn. Het is een wezen. Van binnenuit gaat het anders waarnemen heel snel en daarmee valt de matrix voor een deel al vanzelf weg.